Kolonizatorzy bardzo prędko przekonali się, że Etessia nie jest niezamieszkana. Jak się można było spodziewać, Etesi nie byli zachwyceni próbami wcielenia ich ziem do Cesarstwa bądź Arcyksięstwa. Pierwsze tygodnie kolonizacji płynęły krwią.

Etescy tubylcy są ludem wysokim i dumnym, o połyskującej skórze, miedzianej w barwie. Grube, ciemne niczym smoła włosy układają w najróżniejsze fryzury, w zależności od plemiona. Nie stronią od złotych ozdób, takich jak bransolety, wisiory czy kolczyki. Niektórzy tatuują swoje ciała – jest to jednak zabieg wyjątkowo bolesny, a tatuaże są symbolem męstwa i prestiżu. W walce używają dmuchawek, łuków, włóczni i noży o kamiennych ostrzach. Eisenfurckie pałasze czy moiseańskie szable nie są im znane.

Etesi nie mają jednolitego państwa – dzielą się na plemiona rządzone przez starszych wodzów lub szamanów. Poszczególne ludy często toczyły ze sobą wojny, a ich terytoria zmieniały się z porażającą częstotliwością. Mieszkańcy Standorten z mieszanymi uczuciami obserwują eteskie działania, które mają miejsce aktualnie – zwaśnione plemiona jednoczą się przeciwko wspólnym wrogom, niektóre z nich poddały się arcyksięstwu Moiseux. Z drugiej jednak strony, można dostrzec coraz więcej Etesów na ulicach cesarskiego miasta. Niektórzy z nich to handlarze, niektórzy z własnej woli postanowili wstąpić w szeregi cesarskiej armii.