KAISER FRIEDRICH IX



Myślicie, żołnierzu, że to honor jest priorytetem rządzących? Nie. Rządzę dzięki żelaznej ręce, która od czasu do czasu musi zostać zaciśnięta w pięść.
Kaiser Friedrich IX podczas wojny eisenfurcko-moiseańskiej

Liczący sobie 68 lat cesarz to dalej stanowczy człowiek o silnym duchu i żelaznej woli, jednak czas skutecznie wyssał życie i witalność z jego ciała. Stary Kaiser rządzi Eisenfurtem niepodzielnie od 40 lat, kiedy to jako 28-latek wstąpił na tron po śmierci swojego ojca; będąc niedoświadczonym władcą miał pod sobą ogromne państwo do rządzenia, co było nie lada wyzwaniem. Starzy doradcy jego ojca pomogli nowemu Kaiserowi przywrócić ład na prowincji i w większych miastach. Rozochocony sukcesami Friedrich IX zdecydował się na wymierzenie ciosu w serce swojemu odwiecznemu wrogowi, arcyksięstwu Moiseux (kilka lat po śmierci ojca Friedricha zmarł również arcyksiążę, a państwo moiseańskie przygotowywało się do kolejnej wolnej elekcji). Kaiser szybko zmobilizował wojska i zajął terytoria Moiseux bezpośrednio graniczące z cesarstwem oraz rozgromił słabo zorganizowaną armię dowodzoną przez skłóconą elekcją szlachtę pod Sirri, zyskując sobie tym samym poparcie swoich dowódców wojskowych. Po kilku miesiącach wojska cesarskie zajęły 1/3 arcyksięstwa, a nowo obrana głowa państwa Moiseańczyków zmuszona była do podpisania niekorzystnego dla niej traktatu pokojowego. Tym samym Eisenfurt zagarnął terytoria w zachodniej części arcyksięstwa oraz wymusił demilitaryzację ziem przygranicznych. Po tej wojnie 29-letni wówczas Kaiser zyskał doświadczenie w bitwie i udowodnił, że jest kompetentnym dowódcą. Władca cesarstwa nie spoczął jednak na laurach i po wygraniu wojny rozpoczął reformy wewnątrz państwa, jeszcze bardziej centralizując kraj i spychając pozostałości szlachty na margines.
Rządy Friedricha IX spotkały się z aprobatą mieszczan, których prawa i przywileje zostały poszerzone na rzecz utraty znaczenia arystokracji; współpraca cechów kupieckich z koroną przyczyniła się do szybkiego, acz stabilnego wzrostu gospodarczego i poprawy jakości życia w większych miastach. Kaiser uznawany był za uczciwą osobę, ale jednocześnie niezwykle bezwzględną i nieznoszącą sprzeciwu - te cechy pozwoliły mu utrzymać się u władzy; również dogmat kultu Matki stawiał go ponad prawem, jednak nigdy nie nadużywał tego stanowiska.
Obecne czasy są jednak niepewne; zaraz po rozpoczęciu kolonizacji nowego lądu podstarzały władca zapadł na chorobę, która toczy go już niespełna rok. Chodzą słuchy, że jego drugi w sukcesji syn ma większe ambicje niż przewidział jego ojciec i imperium grozi wojna domowa, jeśli nikt nie ukróci go w porę.. a może to mało trafne przewidywania?